دفاعیه دکتری در دانشکده شیمی
خانم راضیه فراهتی دانشجوی دکتری شیمی، در تاریخ 24/10/98 از رساله دکتری خود تحت عنوان" بررسی اثر بازدارنده‌های سبز L-سیستئین، دارویD -پنیسیلامین و برخی مشتقات تیازولی و پلی آمیدی بر روی خوردگی فولاد نرم و مس در محیط HCl با روش‌های تجربی و محاسباتی "با راهنمایی آقای دکتر سید مرتضی موسوی خوشدل دفاع خواهدکرد.
استاد راهنمای اول: جناب آقای دکتر سید مرتضی موسوی خوشدل
استاد مشاور اول: جناب آقای دکتر علی غفاری نژاد
استاد مشاور دوم: جناب آقای دکتر هادی بهزادی
هیات داوران: سرکار خانم دکتر بهشته سهرابی، سرکارخانم دکتر افسانه ملاحسینی،جناب آقای دکتر رسول عبدالله میرزایی، جناب آقای دکتر حسن به نژاد
این جلسه ساعت 15 روز سه شنبه در سالن کنفرانس دانشکده شیمی برگزار خواهد شد.
چکیده :
امروزه فلزاتی مانند آهن و مس به‌طور گسترده در صنایع مختلف به کار می‌روند، ازآنجاکه این فلزات اغلب در تماس با محلول‌های خورنده هستند؛ حفاظت از خوردگی آنها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در بین روش‌های جلوگیری از خوردگی، استفاده از بازدارنده‌ها یک روش مهم و متداول است. متأسفانه بسیاری از بازدارنده‌های خوردگی تجاری و رایج، سمی هستند و عوارض زیست محیطی دارند، به همین دلیل استفاده از بازدارنده‌های با سمیت کمتر و زیست سازگار مورد توجه قرار گرفته است.
در این رساله برای اولین بار ترکیبات زیست سازگار D-پنیسیلامین (PA) و برخی ترکیبات سنتز شده تیازولی و پلیمری (4-(2-آمینوتیازول-4-ایل) فنول (ATP)، 4- فنیل تیازول-2-آمین (PTA)، 4،4'- (تیوبیس (2-آمینوتیازول-5،4-دی ایل)) دی فنول (TATD)، 4- (پیریدین-3-ایل) تیازول-2-آمین (PyTA) و پلی آمید آروماتیک سولفونه (SAP)) به‌عنوان بازدارنده خوردگی فولاد نرم و مس در HCl یک مولار مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین برای مطالعه تأثیر ساختار مولکولی در میزان بازدارندگی، به دلیل تشابه ساختاری داروی D-پنیسیلامین به اسید آمینه L-سیستئین (Cys)، ترکیب PA بررسی و با Cys مقایسه شد. آزمایش‌های تجربی در غلظت‌های مختلف بازدارنده‌ها با استفاده از روش های PDP، EIS، میکروسکوپی نیروی اتمی (AFM) و میکروسکوپی الکترونی روبشی (SEM) بررسی شد. همچنین، محاسبات تئوری تابعی چگالی (DFT) و شبیه سازی دینامیک مولکولی (MD) برای به دست آوردن خواص الکترونی بازدارنده های مورد مطالعه و رفتار جذب آنها بر روی سطح فلز انجام شد. در غلظت بهینه بازده Cys حدود 90% درصد و برای PA حدود 75% بود، بازده بازدارندگی خوردگی ترکیبات تیازولی در غلظت بهینه حدود 94%-89% و برای ترکیب پلیمری 92% بود. مقایسه اثر بازدارندگی در برابر خوردگی ساختار مونومر (ATP) و ساختار دیمر (TATD) ترکیبات تیازولی نشان داد که دیمر شدن بازدارنده باعث برهم‌کنش بهتر با سطح مس و بازده بیشتر نمی‌شود. این مسئله مرتبط با اثرات فضایی مولکول دیمر و زاویه دارشدن مولکول است که توسط روش محاسباتی مورد بررسی قرار گرفت. جذب بازدارنده‌ها بر روی سطح از هم‌دمای جذب سطحی لانگمیر تبعیت کرد. مقایسه ترکیبات تیازولی در بازده حدود 90% نشان دهنده ترتیب بازدارنده ها با اولویت جرم مصرفی کمتر به صورت زیر بود:
PyTA> PTA> ATP> SAP> TATD |
